از خیابان های این شهر خوشم می آید. نه فقط برای این که شیب دارند و گاهی فکر می کنی که داری از سربالایی سهیل بالا می ری، که برای ساختار موازی شان. از ساختار موازی منظورم، خیابان های شمالی-جنوبی و شرقی-غربی است. بر عکس لندن که حتی کوچه پس کوچه ها هم در هم پیچ می خورند و لازم نیست که زیاد زحمت بکشی که گم بشوی، اینجا به این راحتی ها آدم گم نمی شود.
امشب که از دانشگاه می آمدم، یک ماکتی دیدم که یک کم این ساختار موازی را نشان می داد. عکسش را می گذارم.
***
اقتصاد در صنایع دریایی را با یک استاد کره ای می خوانیم. از این که این امکان برایم فراهم شده است که از یک زاویه جدید به موضوعی که هر روزم را با آن می گذرانم، نگاه کنم، احساس خوبی دارم. به علاوه این که خیلی یاد حرف های مادرم می افتم که این درسها را خوانده و کم و بیش در صحبت هایش شنیده ام.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر