می نویسم و خوشحالم از نوشتن. خوندن این متنهایی که امروز زندگیمه و فردا همه خاطره است را هم واقعا دوست دارم. حالا درست که فن نوشتن و جمله بندی و این حرفها را باید دو سه نفر بیان درست کنن، اما همینی هم که هست بهتر از هیچ است.
دارم به خودم دلداری می دم. واقعا دوست دارم اینجا را اما ترجیح می دادم که مثل تو ف. بوک کامنت هم بود. یعنی صمیمانه از پریسا ممنونم که برای بیشتر پستهام یکی دو خط نظر می دهد. خب آدم دوست داره به غیر از این که اینا همه یادگاری می مونه، یک رابطه مجازی هم ایجاد کنه و دو کلوم با هم اختلاط کنه.
همین دیگه. غرم گرفته بود از بابت بی کامنتی
با ارادت
بانو ه
۵ نظر:
salam man hamishe weblogeto mikhoonam az chand sale pish oon vaghta ke hanooz maman naboodi!! ama hamishe tanbalim shode comment bezaram,, man inja ro kheili doost daram,, hamishe tond tond benevis,, asheghe dokhtar koochoolooye nazet ba oon kafshaye ghashang ham hastam,,hamishe shad bashin azizam
Bigmom
سلام...وای چه خوب که برام نوشتی. ممنون. می دونم. من خودم هم همه وبلاگهایی که می خونم همین شکلیم! آدم خب تنبلیش می شه دیگه. ادامه به کارت :)) من هم سعی می کنم تند تند بنویسم و شما هم فقط بخون...
هیوا جان، درسته که وبلاگ بدون کامنت یا کم کامنت گاهی حوصله ی آدم رو سر می بره ولی نمیدونی که همین نوشته های کوچولوت برای دخترک رو وقتی بعدها می خونی چقدر کیف میکنی. مثل یک پس انداز لذت و شادمانیه. بگذریم که نوشته هات اینقدر تر و تازه است که خواننده هم کیف میکنه، حتی اگه کامنت نگذاره.
سلام خانومی،
من هم اینجا یکی از وبلاگ‌های مورد علاقه‌ام هست و هروقت بتونم یک سریع میزنم ولی خوب امان از تنبلی توئ کامنت دادن.پسر من ۳.۵ سالش هست و ما هم توئ UK زندگی می‌کنیم. چقدر خوب که برای سلما کلی وقت میگذری و از اینکه نتیجه زحماتت را میبینی لذت میبری. خوشحال هستم که قضیه غده هم به خیر گذشت و امیدوارم همگی سالم و شاد باشید.
ممنون پریسا جان. آره واقعا گاهی حوصله آدم سر می ره اما واقعا با گشت و گذار در خاطره ها و نوشته های قبلی کیف می کنم.
ندا جان سلام. ممنون از لطفت. کجای UK هستی؟ وبلاگ هم داری؟
ارسال یک نظر