"وال-ای" را دوست داشتم، مخصوصا که آرام دست راست و مادرم دست چپم نشسته بودند و این که او هی ناز "ایوا" را می کشید و من به خاطر شباهت نام الکی ذوق می کردم!
همین.
همین.
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
درباره من
یک زن 34 ساله. مادرِ یک دختر شش ساله و یک پسر یک سال و نیمه. بعد از سه سال، هوای وبلاگ نوشتن دارم. دوست دارم تجربیات سه سال گذشته رو هم گاهی یادآوری کنم. مهمترین چیزی که یادگرفتم تو این دوره، این بود که "تو لحظه باید زندگی کرد". یاد که نه، با گوشت و پوستم لمسش کردم و حالا هر روز دارم تمرینش می کنم...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر