۱۳۹۱ دی ۲۵, دوشنبه
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
یک زن 34 ساله. مادرِ یک دختر شش ساله و یک پسر یک سال و نیمه. بعد از سه سال، هوای وبلاگ نوشتن دارم. دوست دارم تجربیات سه سال گذشته رو هم گاهی یادآوری کنم. مهمترین چیزی که یادگرفتم تو این دوره، این بود که "تو لحظه باید زندگی کرد". یاد که نه، با گوشت و پوستم لمسش کردم و حالا هر روز دارم تمرینش می کنم...
۲ نظر:
یکی از ماموریت های اشک همینه که گفتی. امیدوارم که دل تنگیت برطرف بشه بزودی.
ممنونم پریسا جان. امیدوارم
ارسال یک نظر