شمال

با دختر و باباش و داییش و مامان و بابام رفتیم شمال. سالها بود که شمال نرفته بودم، بخصوص با خانواده از نوع کاملش. گرچه کل سفر فقط دو سه روز بود و مدت زیادی را هم تو ماشین بودیم و تو ماشین هم جا نداشتیم و همه اون آدمهایی که بالا گفتم تو یک عدد 206 بی صندوق جا شده بودیم، به من خیلی خوش گذشت.

آخرهای راه برگشتن، برادرم می گفت که فکر کنم ما شادترین ماشین جاده ایم! من که از حال رفته بودم از بس برای دخترک شعر خونده بودم و از بس که ایشان از سر و کولم بالا رفته بود و پایین آمده بود. مامانم هم می گفت که از خستگی دستگاه و نت شعرها به خورده و معلوم نیست چی می خونیم! اما خب تا آخرین نفس خوندیم. دینگ دینگ دنگ دنگ دینگ دینگ دنگ...ساعت هی می زنه زنگ...
*
دختر در همین سفر شمال، اولین چهاردست و پای رو به جلو را رفت. تا قبلش هر چی سعی می کرد، فقط موفق می شد که عقب عقب برود و عصبانی می شد که از هدف دور می شود.