خنده‌دار نیست که باید تو گوگل‌ریدر، وبلاگهای مورد علاقه‌مان را بخوانیم؛ اگر دلمان بخواهد زیر یک پستی نظر بدهیم، باید برویم تو وبلاگ نویسنده پست مذکور؛ اگر دلمان بخواهد آن پست را با دوستان به اشتراک بگذاریم و راجع بهش صحبت کنیم، باید برویم تو پلاس. بعد مثلا اگر بخواهیم ببینیم که نویسنده متن، جواب نظرمان را داده یا نه، باید حواسمان باشد که کجاها نظر داده‌ایم و مرتب چک کنیم که جوابمان را از دست ندهیم. باز خدا را شکر که پلاس آدمیزاد را از وقایع مطلع می‌کند، وگرنه مرتب باید آنجا را هم چک می‌کردیم.
با چه سختی‌ای دوستان چراغ روابط مجازیشان را روشن نگه داشته‌اند.
۳ نظر:
منم کلی خوشحال شدم از دیدن یه هیوای دیگه.خیلی خیلی خوشبختم و عاشق آشنا شدن با همه هیواهای دنیا.مخصوصا دختردارهاش
ضمنا من بی اجازه شما لینکتون رو گذاشتم تو وبلاگم.می ترسیدم آدرستون رو گم کنم اگه اشکالی داره بردارم
سلام. خیلی هم خوشبختم از آشنایی با یک عدد هیوای دیگر :) من در کل عمرم شاید دوتا هیوای دیگر دیده بودم، آن هم خیلی وقت پیش. خوبه که اسممون تکه نه؟!
ممنون از این که لینکم را گذاشتی.
ارسال یک نظر